เวลาเราจะปฏิบัติ
ไม่ว่าจะปฏิบัติสำนักไหนมา
ก็ต้องอ่านใจตัวเองให้ขาด
ว่าเราปฏิบัติเพื่อจะเอา
หรือปฏิบัติเพื่อจะสิ้นความหลงยึดมั่นถือมั่น
ถ้าเราปฏิบัติเพื่อจะเอาตัวเราไปเอาอะไร
เป็นการเดินทางผิดอริยมรรคทั้งหมด
เพราะ “อริยมรรค” คือปฏิบัติเพื่อสิ้นอวิชชา...
คือสิ้นผู้จะเอา
สิ้นตัวเราที่จะเอา จะได้ จะเป็น
สิ้นตัวเราที่ไปมีกิเลสตัณหาต่อสิ่งใด
ไปยึดมั่นถือมั่น
สิ้นความหลงยึดมั่น
ถือมั่นก็สิ้นกิเลส
สิ้นความทุกข์
เขาเรียกว่า “นิพพาน”
หลวงตาณรงค์ศักดิ์ ขีณาลโย
Image by spicetree687 from pixabay
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
