ในขณะที่เราอยู่กับคนเยอะๆ
เรากำหนดปล่อยวาง ปล่อยวาง
เห็นอยู่ แต่เราไม่ยึด
ทำจิตของเรา โปร่งๆ ว่างๆ ไปเรื่อยๆ
อย่าไปคิดว่า
เราจะทำกลางคืน หรือตอนเช้า
อย่าคิดอย่างนั้น
.
คิดสิว่า
กิเลสมันทำงานกับเรา
มันไม่เลือกเวลา
มันมาเวลาไหน
ขอให้พยายามสกัดมันไปเรื่อยๆ
ปล่อยวางเรื่อยๆ ทำให้ชำนิชำนาญ
ต่อไป เห็นอะไร ผัสสะอะไร ก็เฉยๆ
ถ้าทำได้อย่างนี้ จิตเราก็สบายไปเรื่อย
.
พอเวลาไปนั่งพัก
ทำสมาธิ มันก็ลงง่าย
เพ่งไปสู่ความเกิด ความดับ
ทำงานไปเรื่อยๆ
อย่าไปรอว่า
จะต้องตอนเช้า ตอนค่ำ
เมื่อเรารู้ว่าอะไรเข้ามาสู่ใจ
ก็ปฏิบัติตอนนั้น
สลัดมันออก สลัดมันทิ้ง ตอนนั้นเลย
มันจะสงบของมันเอง
ไม่มีอะไรในโลก โปร่ง วาง
เพียงแต่พออะไรเข้ามา
เราก็รู้ และรู้สึกไว
เหมือนผ้าขาว
อะไรเปื้อนนิด มันก็รู้แล้ว
จงฝึกจิตให้หัดปล่อยวางมากๆ นะ
ไม่ใช่เอาแต่ความสงบอย่างเดียว
…
พระครูเกษมวรกิจ
(หลวงพ่อวิชัย เขมิโย)
Image by Vectorxue from pixabay
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
