เปลือกของศาสนา คือ ทาน ศีล และศาสนพิธีต่างๆ
ถ้าทำถูกต้องแล้วจะกลายเป็นกระพี้
คือทำจิตให้เบิกบาน ยิ้มแย้มแจ่มใส จนเกิดปีติอิ่มใจ
ทาน ศีล นั้นจะเข้ามาภายในใจ
หล่อเลี้ยงน้ำใจให้แช่มชื่นอยู่เป็นนิจ
นี่ได้ชื่อว่า ทำเปลือกให้เป็นกระพี้
.
เมื่อพิจารณาไปถึงความอิ่ม
และความแช่มชื่นเบิกบานของใจ
ก็เห็นเป็นแต่ว่าสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นจากปัจจัย
คือความพอใจเป็นเหตุ เมื่อความพอใจหายไป
สิ่งเหล่านั้นดับไปเป็นของไม่เที่ยงเป็นธรรมดา
เราจะยึดเอาไว้เป็นของตัวตนไม่ได้
เป็นอนัตตาไม่มีใครเป็นใหญ่เป็นอิสระ
แล้วก็ปล่อยว่างเห็นเป็นสภาพตามความเป็นจริง
เมื่อพิจารณาถูกอย่างนี้ได้ชื่อว่า
ทำกระพี้ให้เป็นแก่นสาร
พระพุทธศาสนาอยู่ได้ด้วยเปลือก กระพี้และแก่นอย่างนี้
.
ถ้ามีแต่แก่นอย่างเดียว หากเป็นต้นไม้
ก็เรียกว่าต้นไม้ตายย่อมอยู่ไม่ได้นาน
ถ้ามีแต่กระพี้ หากเป็นต้นไม้
ก็เรียกว่าต้นไม้หาสาระไม่ได้
นอกจากจะทำเป็นฟืนเท่านั้น
ถ้ามีเปลือกอย่างเดียว
หากเป็นต้นไม้ เช่น ต้นมะละกอ
พลันที่จะหักเร็วที่สุดเมื่อลมพายุพัดมา
พระพุทธศาสนาวัฒนาถาวรได้นานปานนี้
ก็ด้วยมีทั้งเปลือก กระพี้และแก่น ครบบริบูรณ์
หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี
Image by Mirkowa73 from pixabay
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
