มรรคที่มี อยู่ที่ตนของตนนี้เอง

...มรรคที่มี อยู่ที่ตนของตนนี้เอง 

เมื่อเราจะเจริญซึ่งสมถะหรือวิปัสสนา 

ก็ไม่ต้องหนีจากกายกับจิต ไม่ต้องส่งนอก

ให้พิจารณาอยู่ในตนของตน เป็นโอปนยิโก 

หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

ปฏิบัติแล้วทุกข์เบาลง จึงจะถูกต้อง

ถ้าเรามาถูกทางแล้ว ถูกต้องแล้ว 

ความทุกข์จะต้องน้อยลงไป

ดังนั้น ใครที่ปฏิบัติธรรมแล้วรู้สึกสบายขึ้น 

รู้สึกดีขึ้น รู้สึกว่าทุกข์เบาลงไป 

อันนั้นถูกต้องเลย...

แต่ถ้าปฏิบัติธรรมแล้วกลับยิ่งหนัก

กิเลสยิ่งหนาแน่นขึ้น อัตตาตัวตนมากขึ้น

แสดงว่าต้องมีที่ผิด 

ต้องมีความหลงผิด 

ต้องมีบางอย่างไม่ถูกต้อง 

ต้องแก้ไขแล้วนะนี่

พระอาจารย์ครรชิต สุทธิจิตโต

ให้ผู้มีสติตื่นรู้อยู่เฉยๆ เหมือนแมงมุมเก็บตัวอยู่ตรงกลางใย

เริ่มต้น สติตั้งอยู่ไม่นาน 

ต่อมากลายเป็นที่พึ่งของจิตเราได้ 

ท่านให้ผู้มีสติตื่นรู้อยู่เฉยๆ 

เหมือนแมงมุมเก็บตัวอยู่ตรงกลางใย 

มีอะไรมากระทบจิต ...

จึงพิจารณาทันที 

แล้วกลับไปอยู่เหมือนเดิม 

เหมือนแมงมุม เห็นใยสะเทือน 

วิ่งออกไปจับแมลงเป็นอาหาร 

แล้วกลับไปอยู่ที่เดิม

พระอาจารย์ชยสาโรภิกขุ