จากหนังสือ เพียงแค่รู้สึกตัว โดย พระอาจารย์เจษฎา คุตฺตจิตฺโต
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
อย่าปล่อยในคราวที่ควรยึดควรถือ
สิ่งใดๆ ก็ตาม เมื่อเกิดปัญหาขึ้นมา
ต้องแก้จนสุดความสามารถ
เมื่อสุดความสามารถแล้วยังแก้ไม่ตก
เราก็ต้องวางเฉยปล่อยวาง
และด้วยการยอมรับว่า มันถึงคราวแล้ว
เรายอมรับได้อย่างนี้แล้วเราก็สบายใจ และพ้นการครหา
ไม่ใช่พอเกิดเหตุปั๊บเอาธรรมะขึ้นอ้าง ปล่อยวางเลย
คงไม่ถูกไม่ควร เรียกว่า มาปล่อยในคราวที่ควรยึดควรถือ
คราวที่ควรอุเบกขาวางเฉยปล่อยวาง
ก็ดันไปยึดไปถือ
แก้ไขจนปัญญาสุดฝีมือแล้ว แก้ปัญหาไม่ตก
ก็มานั่งร้องไห้รำพัน บ่นเพ้อว่าโถๆ ไม่น่าเลย
พุทโธ!! ช่วยลูกด้วย!
นี่แสดงว่าถึงคราวอุเบกขาวางเฉยแล้วปล่อยวางแล้ว
ยังไม่วางเฉยยังไม่ปล่อย ยังไปยึดมั่นถือมั่น
พระอาจารย์นพพร อาทิจฺจวํโส
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)