พระอาจารย์คะ เพิ่งเข้าใจว่าปัญญากับบุญมันคนละเรื่องกันค่ะ
.
พระอาจารย์ตอบ : บุญมันคืออะไร
บุญมันคือความอิ่มใจ ความผ่องใสของใจ
เราแบ่งปันความผ่องใสของใจให้กับคนอื่น
แต่ปัญญามันคือกุศล กุศลมาจาก กุ+ศะละ
คือกูสละนั่นแหละ
คือ สละกูออกไปเนี่ย ได้กุศล
สละกูคือ สละความเป็นตัวตน
.
เพราะฉะนั้นทำบุญแล้วให้ได้กุศลทำยังไง
คือสละของที่มันสำคัญว่าเป็นของตนเองออกไป
อันนี้ถึงเรียกว่าได้ทั้งบุญทั้งกุศล
สละไปแล้วไม่สำคัญด้วยซ้ำ
ว่าเป็นเรา เป็นเขา เป็นของเราหรือเปล่า
.
ไม่ต้องไปตามว่าชั้นทำไปแล้ว
เกิดประโยชน์อะไรไหม เรื่องของมัน
กูสละไปแล้ว อันนี้เขาเรียกว่ากุศล
คือกูสละ สละกู สละความยึดถือในความเป็นกู
ออกไปจากวัตถุเล็กๆ น้อยๆ เนี่ย พวกนี้แหละ
สละกูออกไปจากเงินจากทอง
จากอะไรก็แล้วแต่ เนี่ยกูสละ
มันเป็นบุญเอง เป็นกุศลเองตามธรรมชาติ
.
แต่ถ้าเกิดทำแล้วมีความอิ่มใจ
แล้วสำคัญในสิ่งเหล่านั้น ว่าชั้นได้ทำบุญ
อันนั้นก็พอได้ ได้แค่บุญ ได้แค่ความอิ่มใจ
แต่ก็ยังเป็นกูอยู่ดี
เพราะยังสำคัญในสิ่งที่กูสละไป
ก็คือของกู ที่กูสละไป
ก็ได้แค่ บุญ กับ กู วนเวียนไปเรื่อยๆ
พระอาจารย์เจษฎา คุตฺตจิตโต
Image by Bru-nO from pixabay
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
