สิ่งใดที่เราเข้าไปยึดถือว่าของกูจริงๆ
สิ่งนั้นจะต้องตีกลับทับตัวเองอย่างบอกไม่ถูก
ผู้ฝึกหัดปล่อยวาง รู้อยู่เสมอ นั้นคือก้อนธรรมอันประเสริฐ
หลวงปู่ขาว อนาลโย
ทำสมาธิเพื่อให้รู้อะไร
ดูกรภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงเจริญสมาธิเถิด
ดูกรภิกษุ ทั้งหลาย ภิกษุผู้มีจิตตั้งมั่นแล้ว ย่อมรู้ตามความเป็นจริง รู้อะไรตามความเป็นจริง
รู้ตามความเป็นจริงว่า จักษุไม่เที่ยง
รู้ตามความเป็นจริงว่า รูปทั้งหลายไม่เที่ยง รู้ตามความเป็นจริงว่า จักษุวิญญาณไม่เที่ยง
รู้ตามความเป็นจริงว่า จักษุสัมผัสไม่ เที่ยง
รู้ตามความเป็นจริงว่า สุขเวทนา ทุกขเวทนา หรืออทุกขมสุขเวทนา ที่ เกิดขึ้นเพราะจักษุสัมผัสเป็นปัจจัย ไม่เที่ยง ฯลฯ
รู้ตามความเป็นจริงว่า ใจไม่ เที่ยง
รู้ตามความเป็นจริงว่า ธรรมารมณ์ทั้งหลายไม่เที่ยง
รู้ตามความเป็นจริงว่า มโนวิญญาณไม่เที่ยง
รู้ตามความเป็นจริงว่า มโนสัมผัสไม่เที่ยง
รู้ตามความเป็นจริงว่า สุขเวทนา ทุกขเวทนา หรืออทุกขมสุขเวทนา ที่เกิดขึ้นเพราะมโนสัมผัสเป็นปัจจัย ไม่เที่ยง
สมาธิสูตร๑๘/๑๔๗
พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๘
พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๐ สังยุตตนิกาย สฬายตนวรรค
ผู้ปฏิบัติธรรม ต้องไม่เห็นแก่ตัว
ผู้ปฏิบัติธรรม...จะต้องเสียสละไม่เห็นแก่ตัว
บุคคลใดมีธรรมอันพอจะช่วยให้เป็นประโยชน์แก่ผู้อื่นได้ แต่ไม่ช่วย
พระพุทธเจ้าย่อมไม่ทรงสรรเสริญบุคคลชนิดนั้น
ท่านพ่อลี ธัมมธโร
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)