จิตส่งออกนำไปเกิดในวัฏสงสาร

จิตที่ส่งออกไปข้างนอก 

คือ จิตที่นำเราไปเกิดในวัฏสงสาร 

จิตที่เป็นหนึ่ง เป็นเอกัคคตา 

คือ จิตที่รู้จักอารมณ์ รู้จักความคิด 

ให้เราตั้งมั่นไว้ให้ดี

หลวงพ่อกัณหา สุขกาโม

ต้องให้มีสติรู้เท่าทันตลอดเวลา

สติควบคุมจิต นั่นคือ รวบรวมจิตให้อยู่ในอำนาจของสติ

ทุกอิริยาบถ ไม่ว่ายืน เดิน นั่ง นอน 

การเคลื่อนไหวไปมา แม้จะคิด จะพูด จะทำ 

ก็ให้มีสติปกครองจิตไว้ให้มันรู้เท่า 

ต่อการกระทำของเราทุกอย่าง 

ตาเห็นรูป หูได้ยินเสียง จมูกดมกลิ่น 

ลิ้นลิ้มรส กายได้รับสัมผัส จิตได้รับอารมณ์ 

ต้องให้มีสติรู้เท่าทันตลอดเวลา 

เมื่อผัสสะกระทบ ให้มีสติรู้เท่าทัน

อย่าให้มันซึมลงถึงจิตได้ 

หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี

มีสติปัญญา ย่อมรู้เท่าทันอารมณ์

เมื่อมีสติ มีปัญญา อารมณ์อะไรมากระทบเข้า 

มาผัสสะเข้า ก็เป็นอันรู้เท่าทัน 

ตั้งผู้รู้ ให้รู้ประจัญหน้า คือไม่ปล่อยใจของตนให้ออกไปภายนอก 

เป็นโลภบ้าง เป็นโกรธบ้าง เป็นหลงบ้าง เป็นราคะบ้าง

ไม่ปล่อยออกไปจนหมด วันคืน (กลางวัน-กลางคืน) รู้ตัวเอง 

แม้มีความคิด ก็มีปัญญากำกับ แม้มีอารมณ์ ก็มีสติคอยยับยั้ง

นี่คือการฝึกฝนอบรม...

หลวงปู่จาม มหาปุญฺโญ 

ผู้เพลินในโลกมาก จะเป็นผู้เศร้าโศกมาก

ผู้เพลินในโลกมาก จะเป็นผู้เศร้าโศกมาก

ผู้เพลินในธรรมมาก จะนำความเศร้าโศกออกมากมาย

ผู้เห็นภัยในสงสาร ผู้ไม่ไว้ใจในสงสาร

ก็คือผู้ถือกุญแจเปิดประตูพระนิพพานนั้นแล

หลวงปู่หล้า เขมปตฺโต