จุดที่คุ้มที่สุดของการมีชีวิตมนุษย์


ในทางพุทธ
จุดที่คุ้มที่สุดของการมีชีวิตมนุษย์
คือรู้ให้ได้ก่อนตายว่า
กายทั้งกายนี้ ใจทั้งใจนี้ ไม่ใช่ตัวคุณ
แม้ความรู้สึกนึกคิด ณ บัดนี้ วินาทีนี้
ก็เป็นเพียงของหลอกที่เกิดขึ้นชั่วคราว
ลวงให้จิตหลงยึดว่า
มีบุคคล มีตัวใครคนหนึ่งอยู่จริงๆ ถาวร

ดังตฤณ

Image by pieonane from pixabay

ที่มา  : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา

 

หลุมดักมนุษย์


ความสุข ๑ ความสำเร็จ ๑ ความดีงาม ๑ 
เป็นประดุจหลุมดักที่ทำให้มนุษย์ 
แม้ผู้ประเสริฐแล้ว ตกลงไปในความประมาท
.
ผู้เข้าถึงความสุขแล้ว ก็มีความโน้มเอียง
ที่จะติดเพลินในการเสพเสวยความสุข 
ชอบผัดเพี้ยน ไม่ปรารถนาจะลุกขึ้นมา
ขวนขวายเดินไปข้างหน้า
.
ผู้ประสบความสำเร็จ 
ก็มีความโน้มเอียงที่จะหยุดรอเสวยผล 
อย่างน้อยก็มักจะชะลอตัว หรือเฉื่อยชาลง
.
ผู้ก้าวหน้าไปในความดีงาม 
ก็มักเกิดความภูมิใจและพอใจ
ในความดีงามที่ตนได้ตนถึง 
ทำให้ความดีงามนั้นบังตน
จากคุณงามความดีที่สูงขึ้นไป
.
ด้วยเหตุนี้ พระพุทธเจ้าจึงตรัสเรียก
แม้แต่พระอริยบุคคล ผู้บรรลุธรรมวิเศษ 
มีภูมิธรรมสูงขึ้นไป แล้วเกิดความพึงพอใจ 
เฉื่อยชะลอการปฏิบัติลงว่าเป็น 
‘ปมาทวิหารี’ แปลว่า ผู้อยู่ด้วยความประมาท

สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ. ปยุตฺโต)

Image by Couleur from pixabay

ที่มา  : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา