ความสุข ๑ ความสำเร็จ ๑ ความดีงาม ๑
เป็นประดุจหลุมดักที่ทำให้มนุษย์
แม้ผู้ประเสริฐแล้ว ตกลงไปในความประมาท
.
ผู้เข้าถึงความสุขแล้ว ก็มีความโน้มเอียง
ที่จะติดเพลินในการเสพเสวยความสุข
ชอบผัดเพี้ยน ไม่ปรารถนาจะลุกขึ้นมา
ขวนขวายเดินไปข้างหน้า
.
ผู้ประสบความสำเร็จ
ก็มีความโน้มเอียงที่จะหยุดรอเสวยผล
อย่างน้อยก็มักจะชะลอตัว หรือเฉื่อยชาลง
.
ผู้ก้าวหน้าไปในความดีงาม
ก็มักเกิดความภูมิใจและพอใจ
ในความดีงามที่ตนได้ตนถึง
ทำให้ความดีงามนั้นบังตน
จากคุณงามความดีที่สูงขึ้นไป
.
ด้วยเหตุนี้ พระพุทธเจ้าจึงตรัสเรียก
แม้แต่พระอริยบุคคล ผู้บรรลุธรรมวิเศษ
มีภูมิธรรมสูงขึ้นไป แล้วเกิดความพึงพอใจ
เฉื่อยชะลอการปฏิบัติลงว่าเป็น
‘ปมาทวิหารี’ แปลว่า ผู้อยู่ด้วยความประมาท
สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ. ปยุตฺโต)
Image by Couleur from pixabay
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น