...หัดทำตัวเป็นผ้าขี้ริ้วห่อทอง
ลองให้คนอื่นเขาดูถูก ดูหมิ่น
ดูแคลนซะบ้าง เพื่อฝึกฝนให้
คะแนนใจของตน จักได้เห็น
อารมณ์ใจแท้ๆ ของตน
ในยามที่ถูกกระทบ
.
ดีกว่าทำตัวเป็นทองห่อขี้
ที่หลงผิดคิดคอยแต่จักได้รับ
คำชื่นชมยินดีจากใครอื่น
อย่างลมๆ แล้งๆ เพื่อนำมา
ประโลมจิตใจตน ซึ่งมิได้ต่าง
กระไรกับการหลงโง่ยืนยิ้ม
อยู่ในบ่อขี้ หลงมีความสุข
อยู่ท่ามกลางลมตดเลย
.
อย่ามัวแต่ไปหลงแสงมายา
อย่ามัวแต่วิ่งตามหาดวงตะวัน
อย่ามัวแต่หลงเงาพระจันทร์
เพราะ..มันจักไม่ทันกาล
.
หมั่นใช้ปัญญาพิจารณา
เพื่อให้เห็นอารมณ์ใจ
ที่แท้จริงของตนเอง
ให้ได้สักทีนะลูก
จักได้ไม่หลงโง่ เวียนตาย
วนเกิด ดั่งที่ผ่านมานี้อีก
.
วางซะลูก..ทั้งรัก ทั้งชัง
วางได้ ใจก็เย็น
วางไม่เป็น ใจก็ร้อน
วางใจไว้ที่อารมณ์ใจเมตตา...
พระธัมมสรโณ
Image by abdullahsaghirahmad from pixabay
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น