ตราบใดที่ผู้เรียนรู้และปฏิบัติธรรม
ยังมองเรื่องกิเลสพันห้าตัณหาร้อยแปด
รวมทั้งมารทั้งหลาย
เป็นสิ่งภายนอกมากระทำต่อตนเอง
นั่นคืออวิชชา (ความไม่รู้จริง) โมหะ (ความหลง)
เพราะนั่นย่อมทำให้เขาไม่อาจ
มองกลับมาที่ตนเองเพื่อแก้ไข
หรือจัดการกับความไม่รู้ภายในจิตตน
แต่กลับมุ่งไปจัดการภายนอก
นั่นไม่ใช่มรรคแห่งพุทธะ
พระอาจารย์ครรชิต อกิญจโน
Image by lizzymay from pixabay
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น