ถ้ามันไม่รู้ก็เรียกว่าหลง
อาการของหลงก็คือ “การยึด”
ถ้าเป็นอาการของรู้นี้ มันจะรู้เท่านั้น
ไม่มีอุปาทานความยึด
รู้ไม่ยึดนี้คือรู้อย่างไร
เหมือนกันกับเราอยู่กุฏินี้แหละ
รู้อยู่ว่าเราอยู่กุฏิ
แต่ว่าไม่ได้มีความยึดว่ากุฏิเป็นของเรา..
แต่ว่าอาศัยมันอยู่ พึ่งร่มเงากันลมกันแดดมันอยู่
จะหนีจากมันก็ให้มันอยู่ประสามัน
เราก็ไปตามประสาเรา
เรียกว่าอยู่ด้วยกันแต่ว่าต่างอันต่างอยู่
ไม่เชื่อมกัน ไม่ยึดกัน
หลวงพ่อสมคิด อจโล
Image by Anrita1705 from pixabay
ที่มา : เพจมนษิธาร Monsitharn
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น