ชีวิตก็เหมือนการเดินทาง
สัมภาระน้อยๆ ภาระพอดีๆ
เมื่อไหร่เห็นด้วยตนเองว่าสิ่งเหล่านี้เป็นภาระ
แบกต่อไป ยึดต่อไป "มันไร้สาระ"
ถ้ามันรู้ว่าไร้สาระมันก็ไม่แบกไม่ยึดเองเลย
แต่ถ้ามันไม่รู้ว่าไร้สาระ มันจะดิ้นรน
เพื่อจะได้
เพื่อจะมี ต้องมี ตามตัณหาตน
ตัณหาตนไม่พอ ตัณหาสังคม และ โลก
ถึงได้ตามสิ่งที่คิดมาแล้ว มีแล้ว
ไม่มีวันจบสิ้น ไม่มีที่จบสิ้น อยากไปเรื่อย
ก็ต้องการสิ่งต่างๆ ต่อไม่มีวันจบสิ้น
สิ่งที่เป็นตัณหานั้นเป็นผู้พาสิ่งที่เรียกว่า "เรา "
ไปตามโปรแกรม ส่งมาแต่ละขณะ เป็นทาสมัน
จงรู้จักมันเป็นแค่ธาตุ แต่อย่าเป็นทาสมัน
พระอาจารย์ปกรณ์นันทน์ ฐิตธัมโม
Image by chrisstenger from pixabay
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น