สุดท้ายแม้แต่ธรรมะ เราเองก็ละในช่วงปลาย
แต่ไม่ใช่ไปละในช่วงต้นๆ ที่ละก็ละเพราะเข้าสู่สภาวะสุญญตา ความไม่มีตัวตน...
ผู้ปฏิบัติพึงสังเกตตน ว่าเป็นผู้ปฏิบัติแล้ว
ตัวตนมากขึ้นเพราะฉันรู้ธรรมแล้ว หรือตัวตนหายไปเพราะ "รู้"
รู้ความรู้สึกตนเอง พอรู้แล้วก็ให้ทิ้ง (ไม่ว่าไม่ดีหรือดี)
ให้รู้สึกตัว มีสติ อย่าไปยึดถือสิ่งที่มากระทบใจ ปล่อยวาง
.
#ความคิดหล่อเลี้ยงทุกข์
ความทุกข์ไม่อาจขจัดได้ด้วยความคิด
.
#ความคิดหล่อเลี้ยงทุกข์
ความทุกข์ไม่อาจขจัดได้ด้วยความคิด
ความทุกข์ดํารงอยู่ได้ด้วยความทรงจํา
ด้วยการคิดถึงความทุกข์ เพราะความคิดก่อให้เกิดความทุกข์
อะไรคือสิ่งที่หล่อเลี้ยงและดำรงรักษา
ความทุกข์ในอดีต และอนาคตไว้เล่า
แน่นอนว่า มันคือ "ความคิด"
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น