การเห็นที่ถูกต้อง
หมายถึง การเฝ้าดูด้วยดวงตาใน
คือดวงตาแห่งวิปัสสนาญาณ
ได้แก่การ เห็นแล้ว ไม่นึกคิดปรุงแต่ง
ต่อเติมในสิ่งเห็นตามอำนาจ
ของความเคยชินของเรา
แต่ให้เห็นด้วยตาแห่งสติสัปชัญญะ
คือเห็นธรรมชาติของมัน
คือ เห็นเฉยๆ รู้ซื่อๆ เห็นซื่อๆ หรือเห็นสักแต่ว่าเห็น
จนอาการของความคิดเห็นนั้นๆ ดับไปต่อหน้าต่อตา
เรียกว่า เห็นแบบวิปัสสนาญาณ
แต่ถ้าเฝ้าดูไม่เป็น
ก็คือ เห็นแบบขาดสติสัปะชัญญะ
ไม่มีการฝึกฝนอบรมสัมมาสติปัญญามาก่อน
จึงเกิดความรู้สึกความพอใจ และความไม่พอใจ
เกิดขึ้นในขณะพบเห็นสิ่งต่างๆ
การพบเห็นแบบนั้นจะพัฒนาตัวความคิดปรุงแต่ง
ไปเรื่อยๆ เรียกว่า จิตตสังขาร
เหมือนเชื้อโรคในร่างกาย
ถ้าเกิดขึ้นแล้วเราไม่รีบรักษา
ก็ขยายผลมากขึ้นไปๆ จนยากแก่การรักษาเยียวยา
นั้นคือการเห็นของปุถุชนทั้งปวงนั้นแล
หลวงพ่อมหาดิเรก พุทธยานันโท
Image by rottonara from pixabay
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น