เวลาเราจะปฏิบัติ ไม่ว่าจะปฏิบัติสำนักไหนมา
ก็ต้องอ่านใจตัวเองให้ขาดว่า
เราปฏิบัติเพื่อจะเอา หรือปฏิบัติ
เพื่อจะสิ้นความหลงยึดมั่นถือมั่น
ถ้าเราปฏิบัติเพื่อจะเอาตัวเราไปเอาอะไร
เป็นการเดินทางผิดอริยมรรคทั้งหมด
เพราะ “อริยมรรค” คือปฏิบัติเพื่อสิ้นอวิชชา
ที่ติดมากับจิตดั้งเดิมแท้ๆ หรือใจดั้งเดิมแท้ๆ
คือสิ้นผู้จะเอา
สิ้นตัวเราที่จะเอา จะได้ จะเป็น
สิ้นตัวเราที่ไปมีกิเลสตัณหาต่อสิ่งใด
ไปยึดมั่นถือมั่น
สิ้นความหลงยึดมั่นถือมั่น
ก็สิ้นกิเลส สิ้นความทุกข์ เขาเรียกว่า “นิพพาน”
หลวงตาณรงค์ศักดิ์ ขีณาลโย
จากหนังสือ “จบซะที”
Image by TheOtherKev from pixabay
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น