นักภาวนาโดยมากเลยจริงๆ
มักจะภาวนาเพื่อให้เกิด “สภาวะดี”
ปลอดโปร่ง เบาสบาย หรือรู้ชัด
แต่มักไม่สนใจจะเรียนรู้ความจริงว่า
ไม่มีสภาวะใดๆ ที่จะบังคับ
ให้ได้อย่างใจตลอด พอเกิดสภาวะ
ที่ไม่รู้เรื่อง หรือหยาบกระด้าง มึนๆ
ก็ถูกความไม่ชอบใจ เข้าครองใจ
แล้วก็ผลักๆ ดันตลอด
ต้องเฉลียวใจว่าเราภาวนาเพื่อ
ให้ “เห็นตามเป็นจริง” ไม่ใช่เอาให้
ได้ดีตลอดกาล ให้รู้จัก “ยอมรับ”
และ “รู้เท่า” ความยินดียินร้ายจนจิตเป็นกลาง
กลางพอที่จะเห็นตามจริงได้จริงๆ
พระอาจารย์เจษฎา คุตฺตจิตฺโต
Image by Couleur from pixabay
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น