แค่ไม่ยึดตัวตน


แค่ไม่ยึดตัวตน ไม่ยึดความรู้สึกแห่งตัวตน ..
ก็ถึงธรรมอย่างง่ายดาย
.
.
เพราะทุกคนเป็นธรรมชาติเดิมแท้อยู่แล้ว..
เพียงแต่มีสิ่งบดบัง คือ การยึดติดในเราในเขา
และในสิ่งต่างๆ ว่าเป็นของเราของเขา.. 
เหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งที่บดบังธรรมชาติเดิมแท้ในเราทุกคน..
.
เมื่อเอาออกด้วยการสละออก..
สิ่งเดิมแท้นั้นก็จักปรากฎแจ้งชัดแก่ใจทุกคนเอง..
เป็นของเดิมของทุกคนเอง..
และทุกคนสามารถลุถึงสิ่งนี้ได้ 
ด้วยธรรมชาติเดิมแท้ภายในของทุกคนเอง..
มีอยู่แล้ว ใช่ว่าต้องทำให้เกิดมีเพิ่มไม่ 
มีอยู่แล้ว แค่รอการเปิดออก
.
เปิดออกด้วยการเอาสิ่งที่บดบังออก 
เอาออกด้วยการไม่ยึด คือ การเอาสิ่งที่บดบังออก 
หรือ เรียกอีกอย่างว่า ทะลุ(บรรลุ).. 
ทุกคนก็พร้อมรู้แจ้ง(ประจักษ์แจ้ง) 
และพบในสิ่งที่ตามหามานานแสนนานแล้ว..
---------------
ฟากปถุชน: โลกนี้มีแต่ทุกข์เท่านั้นที่เกิดขึ้น 
มีแต่ทุกข์เท่านั้นที่ดับลงไป..
อริยะ(อริยบุคคล) : ทุกข์ไม่เคยมี 
ทุกข์ไม่เคยปรากฎ..
ฟากนิพพาน (พุทธะ) : หลุดพ้นตลอดสาย..
----------------
ในความเป็นสมมติ กฎแห่งกรรมยังคงทำงาน
ยังมีถูก ยังมีผิด ยังมีบุญ 
ยังมีบาป ยังมีตัว ยังมีตน
ในดวงตา (กฎ) แห่งความเป็นสมมติ..
ใครกระทำสิ่งใดไว้ก็ยังจะต้องได้รับ
ผลแห่งการกระทำนั้น 
ในเมื่อยังมีตัวตนของตนเป็นผู้กระทำ
.
แต่ความ "ไม่มีถูก ไม่มีผิด" 
สิ่งนี้ คือนัยยะแห่งวิมุติ 
ซึ่งเป็นนัยยะที่เหนือไปจากสมมติ
มันจึงเหนือบุญเหนือบาปไป..
เหนือถูก เหนือผิด และเหนือกาลเวลา
.
อันสัจธรรมเดิมแท้นี้ ปุถุชนมิอาจจะเข้าถึงได้เลย 
นอกจากจะยินยอมพร้อมใจ
ที่จะละกิเลสจนหมดสิ้น..ดับจนหมด 
ไม่มีเลยความโลภ ความทะยานอยาก
ใน กิน กาม เกียรติ
หมดสิ้นจนไม่มีแม้แต่กายเนื้อนี้ก็มิใช่ของเรา
.
นิ้วมือที่กำลังพิมพ์ ดวงตาที่กำลังอ่าน 
ความคิดที่กำลังคล้อยตามนี้ก็ไม่ใช่ของเรา
นี่น่ะ จึงจะเรียกว่าพ้นตัวตน
เมื่อพ้นตัวตน (ตัวกูของกู)..
คือ การทำอย่างไร้ผู้ทำ 
มันจึงพ้นความผิดถูกดีชั่วบุญบาป (พ้นไป=เหนือขึ้นไป)

อิโตมิ จัง

Image by l69858207 from pixabay

ที่มา  : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา



 

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น