ความเพียรคือการทำความรู้สึกตัว
ว่าจิตใจของเราปกติไหม
เอนเอียงไปทางไหนไหม
เอนเอียงไปทางชอบ
เอนเอียงไปทางไม่ชอบไหม
หนักไปทางโลภไหม
หนักไปทางโกรธไหม
หนักไปทางหลงไหม
…
รับรู้อยู่โดยไม่ได้ถือว่า
ตัวเราเป็นอย่างนั้นจริงๆ
สักแต่ว่ายอมรับว่าสิ่งเหล่านี้มีอยู่
ประคับประคองความรู้ตัวอย่างนี้ไว้เรื่อยๆ
แล้วปล่อยสิ่งที่ควรปล่อย
สนับสนุนสิ่งที่ควรสนับสนุน
จิตใจจะเข้มแข็งขึ้นโดยลำดับ
โดยเฉพาะต่อความรู้สึกของคนอื่น
…
คนที่ไม่รู้จักตัวเอง
มักแสวงหาความมั่นคง
จากความรู้สึกของคนอื่น
เราอาจจะเคยก็ได้
คนรอบข้างชอบหรือมีความสุข
ก็สบาย
มีใครไม่ชอบก็
ไม่สบาย
ต้องพยายาม
ทำให้ทุกคนรัก ให้ทุกคนชอบ
ดิ้นรนที่จะเป็นที่รักของคนทุกคน
…
ถ้าอยู่ในออฟฟิศ
หรืออยู่ในที่ๆ มีสักสิบคน
รู้สึกว่าเขาชอบเราเก้าคน
มีคนเดียวไม่ชอบ
ก็แทบจะอยู่ไม่ได้
ทุกข์
สงสัยว่าเรามีอะไรเขาจึงไม่ชอบ
มีใครเข้าใจเราผิดหรือโกรธ
จะมีความรู้สึกว่าตัวเรา
ตัวตนของเราถูกกระทบอย่างแรง
--------
#เกิดมาทำไม
พระอาจารย์ชยสาโรภิกขุ
Fb.Achara Klinsuwan
Image by jggrz from pixabay
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น