จริงๆ แล้วการปฏิบัติธรรมนั้น
สำคัญพอๆ กับการกินข้าว
เพียงแต่คนเราไม่ได้ตระหนัก
เพราะการปฏิบัติธรรมไม่ได้ส่งผล
หรือเห็นอานิสงส์ทันทีเหมือนการกินข้าว
แต่การปฏิบัติธรรมก็สำคัญพอๆ กับการกินข้าว
เพราะถ้าขาดการปฏิบัติธรรมเมื่อไร
ชีวิตก็เป็นทุกข์ไม่ต่างจากการไม่มีข้าวกิน
.
หากเราไม่สนใจการปฏิบัติธรรม
เวลามีอะไรมากระทบกับชีวิต
จะทำให้เสียศูนย์ จิตใจจะเกิดทุกข์
และส่งผลร้ายกับเรา ทำให้เป็นบ้าได้
.
มีผู้คนมากมายพอไฟไหม้บ้าน
ธุรกิจล้มละลาย หรือคู่รักตีจาก
ก็เสียศูนย์จนคลุ้มคลั่ง
ที่เป็นบ้าไปเลยก็มี
บางคนถึงกับฆ่าตัวตาย
นั่นเป็นเพราะใจย้อนกลับมาทำร้ายตัวเอง
.
คนเราทุกวันนี้ไม่ค่อยมีความทุกข์กายเท่าไร
เพราะเราอยู่ในยุคที่มีความสุขสบายเกือบทุกอย่าง
บางคนแทบจะไม่รู้จักความหิวโหย
ชีวิตประจำวันแทบจะไม่มีเหงื่อออก
เพราะไม่ต้องใช้เรี่ยวแรงทำมาหากิน
ไม่เหมือนสมัยปู่ย่าตายาย
ที่ต้องออกแรงทำงานทั้งวัน
.
แต่ถึงแม้ไม่ค่อยมีความทุกข์กาย
แต่คนสมัยนี้มีความทุกข์ใจเยอะมาก
แล้วความทุกข์ใจก็บั่นทอนสุขภาพเรา
ทำลายความสัมพันธ์ในครอบครัว
ทั้งหมดนี้เป็นเพราะเราไม่ได้ฝึกฝนจิตใจ
พระอาจารย์ไพศาล วิสาโล
Image by onderortel from pixabay
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น