ในเมื่อไม่มีเรา แล้วเราจะปฏิบัติธรรมไปทำไม?
ปฏิบัติเพื่อให้พ้นทุกข์ ถ้าไม่มี “เรา” แล้วอะไรพ้นทุกข์?
#ปฏิบัติเพื่อพาจิตให้เห็นความจริง
ที่ต้องปฏิบัติเพราะอุปาทานมันยึดถือครอบครองอยู่
เอา “เรา” ที่เราคิดว่าเป็นเรานี่แหละ
พาจิตให้เห็นความจริงว่า
ทุกอย่างเป็นเพียงกระบวนการการทำงานของธรรมชาติ
ไม่เป็นไปตามอำนาจความอยากของเราเลย
ปัญญาจะเกิดขึ้นมาว่า ไม่มี “ใคร” ต้อง “เป็น” อะไร
.
ความรู้สึกว่า “มีเรา” เกิดขึ้นเมื่ออุปาทานครอบงำอยู่ชั่วขณะหนึ่งนั้นเอง
ภาวะนี้คือการหลุดพ้น คือหลุดพ้นจากอุปาทาน (การยึดถือ)
ไม่ได้หลุดพ้นจากตัวตน เพราะตัวตนไม่เคยมีอยู่จริงๆ
.
หนทางมีอยู่แต่ผู้เดินทางไม่มี
มรรคนิพพานมีอยู่ แต่ผู้บรรลุมรรคผลนิพพานไม่มี
พระอาจารย์มหาวิเชียร ชินวังโส
Image by jplenio from pixabay
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น