ธรรมชาติอย่างหนึ่ง
ในอัธยาศัยของใจ
ที่จะผันออกจากสังสารวัฏ คือ
ใจนี้จะมีการยอมรับกับความจริงว่า
ทุกข์เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ในชีวิต
จึงไม่มีความเกลียดชังความทุกข์
แต่กลับก็มีความระแวงต่อความสุข
.
เมื่อจิตใจมันเกิดอัธยาศัยอย่างนี้
มันจึงเกิดความเห็นขึ้นในตัวมันว่า
ชีวิตอันต้องดำเนินไปอยู่นี้
จะอยู่อย่างไรโดยที่ความทุกข์-สุข
ไม่มีผลกับจิตใจ
.
ถ้ามองความจริงของชีวิตเป็นจริงๆ
จะรู้ว่า "ชีวิต" โดยแท้ คือ
การต้องอยู่กับสิ่งที่ไม่ชอบไม่น่าพอใจ
มากกว่าการได้อยู่กับสิ่งที่ชอบที่น่าพอใจ
สิ่งที่ชอบที่น่าพอใจเป็นเพียงเหยื่อล่อ
พาให้หลง เพื่อจะได้เวียนเกิดไม่จบสิ้น
การเดินทาง แห่งจิตวิญญาณ
Image by NickyPe from pixabay
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น