เป้าหมายของการเจริญวิปัสสนาคือการ “ทันความคิด”
ตามปกติเราไม่ทัน การที่เราโกรธ เราโลภ เราอะไรนั้น
มันต้องคิดก่อนจึงโลภ คิดแล้วก็โกรธ
แต่พอคิดวูบไปแล้ว เราไม่ทันมัน
และเราก็เข้าไปในห่วงโซ่ของความคิด
การเข้าไปในความคิดนี้คล้ายกับปลาเข้าไซ เข้าง่ายออกยาก
พอติดเข้าไปในความคิดแล้วออกยาก
บางเรื่องเราไม่อยากคิด แต่ก็คิด คิดจนกระทั่งปวดหัว
บางทีต้องไปฆ่าตัวตายเพื่อให้พ้นมัน
พลังสร้างสรรค์และอันตรายจึงอยู่ที่ความคิด
มนุษย์เป็นจอมพลังอันนี้ ความคิดทำให้มนุษย์ก้าวหน้า
สร้างสรรค์ศิลปวิทยาการต่างๆ แต่พร้อมกันนั้น
ก็อาจย้อนมาทำลายมนุษย์ได้ด้วย เหมือนมีดสองคม
คือใช้เป็น ก็เป็นประโยชน์ ใช้ไม่เป็นกลับทำร้ายตนเอง
ท่านเขมานันทะ
Image by jachar from Pixabay
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น