การเจริญสติปัฏฐานคือการปลุกความรู้สึกตัว
ให้ตื่นขึ้นมาควบคุมความปราดเปรียวของความคิดไว้
และใช้มันในทางสร้างสรรค์สิ่งดีงาม
ไม่ใช่ว่าเราจะหยุดความคิด เราหยุดไม่ได้
ความคิดเป็นสิ่งที่ดีแต่สิ่งที่ตามมันมานั้นเราต้องระวัง
เช่นเท้าที่สะอาด พอไปย่ำโคลน ไม่ใช่ไปตัดเท้าทิ้ง
แต่ต้องระวังอย่าให้เท้าเปื้อน
ดังนั้นเราจึงต้องระวังไม่ติดยึดในความคิด
ไม่พลัดไปในกระแสของความคิด
เหมือนคนที่ยืนบนฝั่งเฝ้าพินิจกระแสน้ำ
คือฝั่งแห่งความรู้สึกตัว เราจะรู้จักจิตใจของเราตลอดเวลา
ท่านเขมานันทะ
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น