การเจริญสติปัฏฐานคือการปลุกความรู้สึกตัว
ให้ตื่นขึ้นมาควบคุมความปราดเปรียวของความคิดไว้
และใช้มันในทางสร้างสรรค์สิ่งดีงาม 
ไม่ใช่ว่าเราจะหยุดความคิด เราหยุดไม่ได้ 
ความคิดเป็นสิ่งที่ดีแต่สิ่งที่ตามมันมานั้นเราต้องระวัง 
เช่นเท้าที่สะอาด พอไปย่ำโคลน ไม่ใช่ไปตัดเท้าทิ้ง 
แต่ต้องระวังอย่าให้เท้าเปื้อน 
ดังนั้นเราจึงต้องระวังไม่ติดยึดในความคิด 
ไม่พลัดไปในกระแสของความคิด 
เหมือนคนที่ยืนบนฝั่งเฝ้าพินิจกระแสน้ำ 
คือฝั่งแห่งความรู้สึกตัว เราจะรู้จักจิตใจของเราตลอดเวลา


ท่านเขมานันทะ

ที่มา  : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา



ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น