ออกจากความคิดนั่นแหละคือการออกจากทุกข์
วางความคิดนั่นแหละคือวางอารมณ์...
การมารู้อยู่กับกายกับจิตอย่างต่อเนื่องนี้เป็นการพัฒนามรรค
หากปัจจัยที่ทำเกิดความต่อเนื่องก็จะกลายเป็นผล
ไม่หลงเข้าไปในความคิด ไม่ยึดติดรูปนาม
มีความรู้ตัวตื่นตัวอยู่เสมอ
เห็นปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นกับกายและจิตตามความเป็นจริง
นั่นแหละคือการมีจิตเป็นกลาง
หลวงตาสุริยา วัดป่าโสมพนัส
(ส.มหาปัญโญภิกขุ)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น