พอขุ่นข้องใจขึ้นก็เพียงแค่รู้เท่านั้น ไม่ต้องวิเคราะห์หาเหตุ
จะอีกนานแค่ไหน ก็เพียรรู้มันไว้เท่านั้นเอง
ก็แค่รู้ว่ามีความปรุงแต่ง หรือรู้ว่าจิตยินดียินร้ายก็ได้
รู้ไปอีกเดี๋ยวมันก็ดับ เป็นไปตามกฎอนิจจัง
รู้ไปเรื่อยๆ จนฉลาดพอที่จะปล่อยวางมันลงไปได้
ความฉลาดที่เกิดจากการรู้ มันยิ่งกว่าที่เกิดจากความคิดวิเคราะห์
มันสามารถปล่อยวางได้อย่างแท้จริง
ดังนั้นกิจเดียวที่พึงทำคือ รู้
หลักการภาวนา....เราไม่ได้พากันมาภาวนาเพื่อทำจิตให้ดี
จิตย่อมมีทั้งดีและไม่ดีไปตามเหตุปัจจัย
ที่ต้องทำก็คือ จิตดีให้รู้ว่าจิตดี
จิตไม่ดีก็ให้รู้ว่าจิตไม่ดี
หยุดหานั้นดี แต่อย่าหยุดรู้
อ.สุรวัฒน์ เสรีวิวัฒนา
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น