...จิตของคนเราจริงๆ มันไม่ได้ไปไหน
คิดไปปรุงไป อันนั้นเป็นเรื่องสังขาร
มันปรุงมันแต่งไปเอง เป็นเรื่องสังขาร
เป็นเรื่องสัญญาอารมณ์ เป็นเรื่องกิเลส
ที่มันดิ้นรนวุ่นวาย กามตัณหามันไป...
เมื่อจิตใจผู้ภาวนาไม่หลงไป
มันก็ดับไปเอง ไม่มีใครส่งเสริมต่อเติมมัน
แต่จิตผู้ใดหลงไป ส่งเสริมต่อเติมให้
มันก็ไม่มีที่จบที่สิ้น
เป็นกามตัณหา ภวตัณหา วิภวตัณหา
ไม่มีที่จบที่สิ้น ละวางเสีย หยุดเสีย...
หลวงปู่สิม พุทธาจาโร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น