ธรรมแท้จริงนั้นคือภาษาใจ ไม่ใช่ภาษาหนังสือ
รสชาติของธรรมคือการนำไปปฏิบัติ
เมื่อนำไปปฏิบัติแล้วจะสัมผัสผลขึ้นที่ใจ
ความสุขสบายจากผลจากการปฏิบัติธรรมนั้นสุขสงบเย็น
เป็นสุขที่มีรสชาติประเสริฐ
ผู้นำธรรมไปปฏิบัติให้เข้าถึงเท่านั้นที่จะได้เสพรสชาตินี้
พระอาจารย์ชุมพล พลปญฺโญ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น