เพราะเรากลัวตัวเอง กลัวอยู่กับตัวเอง
ก็ต้องเดินออกนอกอยู่ตลอดเว ลา
ซัดส่ายไปตามอารมณ์ภายนอกอย ู่ตลอดเวลา
เลยเป็นทาสของสิ่งภายนอกอยู ่ร่ำไป
สิ่งภายนอกขึ้นๆ ลงๆ เราก็ขึ้นๆ ลงๆ ...
ตามความเคลื่อนไหวของสิ่งเห ล่านั้น
จิตใจของเราก็ไหวกระเพื่อมอ ยู่ตลอดเวลา
ไหวกระเพื่อมจนกระทั่ง
เราถือความวุ่นวายว่าเป็นคว ามปกติ
พระอาจารย์ชยสาโรภิกขุ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น