จงพยายามสร้าง ความว่างของใจ ให้เกิดขึ้น
ใช้ปัญญาพิจารณาทุกสิ่งทุกอย่าง
จนใจเราได้รู้เห็นตามความเป็นจริงว่า
เป็นของไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ไม่มีตัวตน ไม่มีบุคคล เราเขา
เป็นแต่เพียงธรรมชาติของธาตุขันธ์เท่านั้นเอง ไม่มีใครเป็นเจ้าของ...
เมื่อใจเราเห็นทุกสิ่งทุกอย่างที่มีอยู่ในโลกนี้
ล้วนเป็นตัวทุกข์หรือกองทุกข์ทั้งสิ้น
ใจเราก็จะเกิดความเบื่อหน่ายไม่ต้องการอันใดสักอย่าง
มีแต่ความอิ่มใจพอใจ ไม่ขอมีอะไรๆ อีกต่อไป
จะปล่อยวางหมดไม่มีอันใดเหลือ
ใจก็จะว่างเฉยอยู่ตลอดไป
สิ่งใดที่กายทำก็ทำเพื่อปล่อยวาง
ใจคิดก็เพื่อละเพื่อทิ้งไป
เพราะได้พิจารณาเห็นเป็นทุกข์
จึงทิ้งทุกข์ให้หมดไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น