แม้ความทุกข์จะจรเข้ามา แต่ผู้มีสติย่อมไม่ปล่อยใจไปเป็น “ผู้ทุกข์” หากเป็นเพียง “ผู้เห็นความทุกข์” ผู้มีสติย่อมไม่ตีอกชกหัวเพราะเข้าใจไปว่าตน “มีทุกข์” เหลือประมาณ หากเห็นความทุกข์นั้นเป็นเพียงอาคันตุกะที่จรเข้ามา หากไม่เอาตัวตนเข้าไปแบกรับและปรุงแต่งต่อเติม มันย่อมจางหายไปในที่สุด
หลวงพ่อคำเขียน สุวัณโณ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น