ปริยัติ-ปฏิบัติ-ปฏิเวธ
ไม่ต้องเถียงกันแบบไหนถูก ผิด
ตัววัด ไม่ใช่มาจับผิดว่า ใครถูก หรือใครผิด
แต่ให้เป็นความรู้สึกที่เกิดขึ้นมาภายในใจ
พ้นทุกข์ หรือ ทุกข์มากกว่าเดิม
.
รู้มากมาย แต่ยังทุกข์
เพราะเป็นทาสขององค์ความรู้
ไม่เหมือนที่ตนรู้ เถียงกันเอาเป็นเอาตาย
ทะเลาะ จนเป็นศัตรูกัน อยู่ร่วมโลกกันไม่ได้
เพราะความเห็นไม่ตรงกัน
.
ธรรม มิใช่ที่รู้ถูก หรือ รู้ผิด
แต่มันเห็นว่า ทั้งถูก และ ผิด
มันสักแต่ว่า
มันก็แค่มายา แค่สิ่งที่ผุดขึ้นแล้วดับไป
ไม่มีใครเป็นเจ้าของถูก และผิด
จนผ่านสิ่งที่รู้ได้ วางความเห็นได้ ไร้มวลหนัก
นั้นถึงจะรู้ว่า มันคือ มายา
มันเป็นสมมุติ
.
สิ่งที่ยาก สำหรับปุถุชน
สอนยากคือ เชื่อว่า
ตนเองเป็นแค่ปุถุชนคนธรรมดา
มิอาจรู้ธรรม
เพราะสอนธรรม หรือ ชี้แนะเมื่อไหร่
มันก็จะคิดว่าทันที
ว่าตนเองเป็นแค่ปุถุชนคนธรรมดา
มิอาจรู้ธรรม
ขอให้ทนฟังอาจารย์ไปเรื่อยๆ
.
ปุถุชน คนธรรมดา ก็ไม่มีอยู่จริง
อาจารย์สอนสิ่งที่ยากที่สุด คือ
สลายความเชื่อ
สลายอุปาทานที่มีมานับชาติไม่ถ้วน
มีใครไปขวางเล่าไม่ให้รู้ธรรม
พระอาจารย์ปกรณ์นันทน์ ฐิตธัมโม
Image by mkupiec7 from pixabay
ที่มา : เพจมนษิธาร Monsitharn
(บ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา เดิม)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น