หญิงคนหนึ่งต้องการทราบวิธีจัดการกับความโกรธ
อาตมาถามว่าเมื่อความโกรธเกิดขึ้น
มันเป็นความโกรธของใคร
เขาบอกว่ามันเป็นของเขา
ถ้าเป็นความโกรธของเขาจริงๆ
ก็น่าจะบอกให้มันหายไปได้ใช่ไหม?
แต่จริงๆ ตัวเองก็สั่งไม่ได้
การยึดความโกรธไว้เป็นสมบัติส่วนตัว
ย่อมทำให้เกิดความทุกข์
ถ้าความโกรธเป็นของเราจริงๆ
มันก็ต้องเชื่อฟังเรา หากมันไม่เชื่อฟังเรา
นั่นก็หมายความว่ามันเป็นเพียงภาพลวงตาเท่านั้น
อย่าตกหลุมพรางความโกรธ
เมื่อไหร่ก็ตามที่จิตเป็นสุขหรือทุกข์
ก็อย่าไปหลงมัน
มันเป็นภาพลวงตาทั้งหมด
หลวงปู่ชา สุภัทโท
A woman wanted to know how to deal with anger.
I asked when anger arose whose anger it was.
She said it was hers. Well, if it really was her anger,
then she should be able to tell it to go away, shouldn't she?
But it really isn't hers to command.
Holding on to anger as a personal possession
will cause suffering. If anger really belonged to us,
it would have to obey us. If it doesn't obey us,
that means it's only a deception. Don't fall for it.
Whenever the mind is happy or sad,
don't fall for it. It's all a deception.
From: "No Ajahn Chah - Reflections", Dhamma Garden, 1994”
Image by Engin_Akyurt from pixabay
ที่มา : เพจมนษิธาร Monsitharn
(บ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา เดิม)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น