“เตสัง วูปสโม สุโข”
ความสงบของสังขารนั้นเป็นสุข
สงบอะไรล่ะ?
ก็คือถอนอุปาทานออกมา
เห็นธรรมชาติตามเป็นจริงของมัน...
มันเกิดมันก็ดับ มันดับมันก็เกิด...
ธรรมชาติมันเป็นจริงอยู่ แต่เราผู้ไม่จริง
เมื่อไปเห็นแล้วก็ตื่นเต้น
ธรรมชาติไม่ตื่นเต้น มันเป็นอยู่อย่างนั้น
ไม่ว่าใครจะร้องไห้ ใครจะหัวเราะ
มันก็เป็นของมันอยู่อย่างนั้น
อันนั้นมันเป็นของจริง เราไม่รู้จักของจริง
เมื่อไปเห็นของจริงแล้วกระตือรือร้น
ร้องไห้ หัวเราะ ต่างๆ นานา
เสียอกเสียใจ ดีอกดีใจ
.
ถึงเราจะดีใจเสียใจอย่างไรก็ตาม
สภาวะร่างกายรูปนี้ของเรา
ก็เป็นอยู่ของมันเช่นนี้ มันเกิดมาแล้ว
มันก็แปรตามธรรมชาติ
แปรไปเจ็บไปตายไป
พลัดพรากจากกันไปเป็นธรรมดา
ธรรมชาติมันเป็นอย่างนี้
หากว่าบุคคลผู้ใดจะเอาธรรมชาติ
ทั้งหลายทั้งปวงเหล่านี้ให้มันเป็นตัวเรา
เป็นของเราอย่างนี้ มันก็เป็นการแบกทุกข์ไว้…
หลวงปู่ชา สุภัทโท
Image by 12019 from pixabay
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น