นักปฏิบัติบางส่วน ชอบไปสร้างความว่างขึ้นมา


บ้านว่าง กับ ว่างจากบ้าน ไม่เหมือนกันนะ
ห้องว่าง กับ ว่างจากห้อง ไม่เหมือนกันแน่นอน 
บ้านว่าง หรือ ห้องว่าง ถึงแม้ในนั้นจะว่างไม่มีอะไร 
แต่ก็ยังมีบางสิ่ง ‘ครอบ’ ไว้อยู่ 
.
เช่น ก่อนจะมีบ้าน ก็ยังต้อง ‘สร้าง’ ผนัง 
‘สร้าง’ พื้นขึ้นมาห่อหุ้มไว้ก่อน 
ความเป็นบ้าน เป็นห้อง ถึงจะเกิดมีขึ้น
มันเป็น สังขาร การปรุงแต่งขึ้นมา
แม้จะว่าง แต่ก็เป็นความว่าง ที่เกิดขึ้นจากการปรุงแต่ง
.
แต่ถ้าเราแค่เดินออกจากบ้าน  ไปสู่ข้างนอก 
เราก็จะเจอกับพื้นที่โล่ง เจอกับความว่างจริงๆ เลยทันทีนะ
ตรงนั้นมีทั้ง ความว่าง และ ก็ว่างจากบ้านด้วย!
.
แค่ออกไปก็เจอ ไม่ต้องเสียเวลาไปสร้างขึ้นมา 
ซึ่งความว่างแบบนี้ คือความว่างที่แท้ นี่เป็นสิ่งที่มีอยู่แล้วแต่เดิม
.
นักปฏิบัติบางส่วน ชอบไปสร้างความว่างขึ้นมา
เสร็จแล้วก็ไปติดอยู่ในนั้น ไปยึดมันไว้
เช่น ทำใจให้ว่าง ทำจิตให้สงบ ทำสมาธิ ทำใจให้ปล่อยวาง 
นั่นไม่ได้เป็นไปตามหลักอริยสัจฯ หลักการปฏิบัติ
.
ถามว่าทำแบบนั้นดีไหม ก็ดี ตายไปเป็นพรหม เป็นเทวดา 
ถือว่าดีในระดับหนึ่ง แต่ที่ดีกว่านั้นก็ยังมีอีกไง  
คือดีในแบบที่ออกจากภพ ปราศจากภพไปเลย
.
สิ่งใดที่ถูกสร้างขึ้นมา ชื่อว่า ‘ภพ’ ทั้งสิ้น
ความว่างที่ถูกสร้างขึ้นมา ก็ชื่อว่าสร้างภพขึ้นมาภพหนึ่ง
นั่นก็เป็นได้แค่ ภพแห่งความว่าง เฉยๆ
แต่ ภพ ยังไงก็คือ ภพ 
ความว่างที่ปราศจากกิเลส ปราศจากความปรุงแต่งใดๆ 
ไม่ได้เป็นแบบนั้นนะ

พระอาจารย์นวลจันทร์ กิตติปัญโญ

Image by Rattakarn_ from pixabay

ที่มา  : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา



 

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น