ให้อภัยเพราะจริงๆ ก็รักมาก
แค่เขาไปทำในสิ่งที่ตนไม่ชอบ
= ยังเป็นโมหะและจะยังโกรธอีกบ่อยๆ
.
ให้อภัยเพราะเข้าใจว่าเป็นบุญ
เป็นการเจริญเมตตา
= ได้ความเป็นเทวดา เป็นพรหม
แต่ยังเสื่อมได้ และยังเป็นปุถุชน
ที่ต้องเทียวเวียนว่ายตายเกิดอีกต่อไป
.
ให้อภัยเพราะทราบว่าความยึดมั่น
ในอารมณ์ใดๆ ทั้งสิ้นเป็นแดนเกิด
จึงทิ้งความยึดมั่นนั้น เป็นอภัยทาน
= พัฒนาเข้าสู่ระบบอริยวิถี
คือต่ำสุดได้ความเป็นพรหมที่เข้าใจอริยธรรม
จะไม่เสื่อมถอยอีก
จะดำเนินไปสู่ความหลุดพ้นตามลำดับ
ครูบาไตรภพ วัดป่าโคกเจริญธรรม
Image by felix_merler from pixabay
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น