ถ้าเห็นจิตดิ้นรน เห็นความบีบคั้น คือ “เห็นทุกข์”
ถ้าเห็นจิตดิ้นรน จะพุ่งไปทำอะไร
เป็นเหตุจูงใจให้ไปทำอะไร
เรียกว่า “เห็นตัณหา”
แบบนี้คือเห็นสภาวะ เราไม่ต้องรู้ชื่อก็ได้
.
เห็นแล้วควรทำอะไรต่อ?
ถ้าเห็นตัณหา เห็นแล้วไม่เอากับมัน เห็นแล้วควรจะละ
ถ้าเห็นทุกขลักษณะ เห็นแล้วให้เข้าใจมัน
ถ้าเห็นทุกขลักษณะจริง ตอนเห็นจะไม่เป็นทุกข์
จะไม่เอาอะไรกับมัน เป็นการเห็นแล้วได้ปัญญา
.
#จิตที่ไม่ไหลใช่ว่าจะเป็นสมาธิที่ดีเสมอไป
จิตไหลคือไม่มีสมาธิ
แต่จิตที่ไม่ไหลใช่ว่าจะเป็นสมาธิที่ดีเสมอไป
ถ้าจิตไม่ไหลเพราะไปกดข่มไว้ จิตมีน้ำหนัก
.
จิตที่ไม่ไหลที่เป็นสมาธิที่ดี ตั้งมั่นขึ้นมาแบบเป็นสัมมาสมาธิ
จะมีความรับรู้ว่า สิ่งหนึ่งถูกรู้ มีผู้รู้อยู่ต่างหาก
แต่ถ้าไม่ไหลเพราะกดข่มไว้ แนบนิ่ง แบบนี้ไม่ใช่
.
วิธีที่ชี้ชัดว่าเป็นจิตตั้งมั่นแบบสัมมาสมาธิคือ
จิตจะแยกกับอารมณ์
คือมีจิตรู้ และมีอารมณ์ (เช่นลมหายใจ) ถูกรู้
เวลามีความโกรธ จะเห็นความโกรธอยู่อีกส่วนหนึ่ง
เห็นความโกรธ “ไม่ใช่จิต”
จิตที่เห็นกิเลส เห็นเวทนา ถูกรู้อยู่ มีจิตผู้รู้อยู่ต่างหาก
จึงเป็นเหตุใกล้ให้เกิดปัญญา
เกิดยถาภูตญาณทัสสนะ
รู้ตามจริงตามที่เป็น
พระอาจารย์กฤช นิมฺมโล
Image by jplenio from pixabay
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น