เวลามีสติสมบูรณ์ เราจะไม่โกรธ
ความโกรธมาทีหลัง มาแล้วก็ไป
แต่ที่คนเรายังโกรธไม่หาย
เพราะเราคอยเติมเชื้อไฟให้มันเอง
ถ้าทำความรู้สึกตัวทัน
ในเมื่อเรารู้ว่าความโกรธทำให้เหนื่อย
แทนที่จะเป็นผู้โกรธ
เราก็เปลี่ยนมาเป็นผู้ดูความโกรธ
ไม่ว่าจะมีสิ่งใดเกิดขึ้น
เราไม่ต้อง “เป็น” สิ่งนั้นตามไปด้วย
เพียงแต่ “รับรู้ รับทราบ” เท่านั้น
.
ทุกวันนี้แม้ว่าร่างกายของ “อาจารย์กำพล”จะพิการ
แต่ความจริงผมไม่ใช่ “อาจารย์กำพล”
เป็นเพียง “ผู้ดูอาจารย์กำพล”
ใจผมก็ไม่พิการและไม่ทุกข์ตามร่างกายที่พิการนั้น...
.
ผมลาออกจากความทุกข์ได้เพราะธรรมะ
แล้วจะไม่ให้บอกต่อได้อย่างไรว่า
“พุทธศาสนาคือแพทย์ทางรอดของจริง!”
อ.กำพล ทองบุญนุ่ม
Image by paulbushart from pixabay
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น