การปฏิบัติในทางพุทธศาสนาคือ
.
จะเริ่มทิ้ง ยิ่งรู้ยิ่งทิ้ง ทิ้งออก
เพราะมันเฉลยความจริง แล้วมันจะวาง
มันจะเหลือน้อยลง ดังนั้น
ถ้ายิ่งปฏิบัติแล้วมัน "แบกรู้" มากขึ้น
คือสวนทาง
.
เพราะหลักของพุทธศาสนา
ต้องไม่เหลืออะไร แม้แต่ "อัตตา"
ความรู้สึกความเป็นตัวตน
มันต้องน้อยลงไป
.
ถ้ามันรู้ มันต้องวางเป็น
รู้แล้ววาง
รู้ตามความจริงแล้ววาง
เพราะเมื่อรู้แล้วมันก็หนีไม่พ้นพระไตรลักษณ์
จิตมันก็วาง ยึดมั่นถือมั่นไม่ได้
มันก็วางเอง
พระอาจารย์ครรชิต อกิญจโน
Image by dendoktoor from pixabay
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น