การปฏิบัติธรรมนั้นเพื่อ


การปฏิบัติธรรมนั้น ไม่ใช่เป็นการปฏิบัติ 
เพื่อจะเห็นอะไร และจะให้ได้อะไร
แต่มันเป็นไป เพื่อที่จะให้จิตใจของเรานี้ 
รู้ธรรม เข้าใจธรรม และออกจากทุกข์ 
มันเป็นเรื่องจิตใจของตนเอง 
ซึ่งภาษาธรรมเรียกว่า ปัตจัตตังวิญญูหิติ คือ
.
๑. อยู่กับกิเลสได้ โดยจิตใจไม่เป็นทาสของกิเลส
๒. กายนี้อยู่กับทุกข์ 
โดยที่ใจนี้ไม่เป็นทุกข์
๓. กายนี้อยู่กับงานที่วุ่นวาย 
โดยที่จิตใจไม่วุ่นวายไปกับงาน
.
๔. จิตใจที่รีบเร่งด่วน 
แต่จิตใจยังเฉยๆ สบายๆ
๕. กายนี้อยู่กับความสมหวัง 
อยู่กับความผิดหวัง โดยที่จิตใจไม่เป็นทุกข์
.
๖. กายนี้อยู่กับโลก ด้วยจิตใจที่เป็นธรรม 
กายส่วนกาย จิตส่วนจิต 
โดยอาศัยกันและกัน โดยไม่เกี่ยวข้องกัน
๗. กายนี้อยู่กับหน้าที่ โดยไม่ยึดติด 
เพียงแต่ทำหน้าที่นั้นๆ ทำให้ดีที่สุด 
เท่าที่ตนเองจะทำได้
๘. ให้ตนเอง ทำหน้าที่ 
อยู่แต่ปัจจุบันให้ดีที่สุด

หลวงปู่บัวเกตุ ปทุมสิโร

Image by Darkmoon_Art from pixabay

ที่มา  : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา



 

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น