การปฏิบัติที่แท้จริง คือ การไม่ปฏิบัติ..
เพียงแต่ให้ตระหนักรู้ไว้ว่า..
ธรรมชาติภายในของเราทุกคน
เป็นธรรมชาติที่สมบูรณ์แบบอยู่แล้ว..
เราเป็นสิ่งนั้นอยู่แล้ว
นอกเหนือจากความพยายามทั้งหมด..
.
จริงอยู่การพบความจริง
อาจต้องใช้ความพยายามชนิดที่
ทำทุกสิ่งทุกอย่างแล้ว..
ช่วงใกล้ๆ นั้นเองที่เรารู้สึกว่า
ทำไปก็สูญเปล่าและป่วยการ
จังหวะนั้นเอง จะเกิดการผ่อนคลาย
แล้วเราจะพบว่า สิ่งที่เราตามหา
มันมีอยู่แล้วภายในเราเอง
ทุกสิ่งที่เราตามหาและพยายามทั้งหมด..
มันมีอยู่ครบถ้วนแล้วภายในของเราทุกๆ คนเอง..
.
ธรรมชาติมิต้องปฎิบัติ แต่ให้รู้ว่า
มีครบอยู่แล้วภายในเราทุกคนเอง ..
.
ให้เราเชื่อมต่อและเป็นหนึ่งเดียว
กับภายในของเราให้มากที่สุด..
การเชื่อมต่อทำให้เกิดจิตสู่จิต
(จิตเราที่เป็นโลก กับ จิตเราที่เป็นธรรมชาติเดิมแท้)..
เชื่อมโยงโดยความรู้สึกตัวอยู่เสมอ..
ทำอะไรก็รู้สึกตัว
หยิบจับสิ่งใดก็รู้สึกตัว ..
สบายๆๆ เป็นธรรมชาติ เท่่านี้จริงๆ..
การปฎิบัติหลายต่อหลายอย่างที่วุ่นวาย, หนักหน่วง..
ก็เพื่อเชื่อมโยงสู่ความเป็นหนึ่งเดียวภายในเรานี้เอง.
อิโตมิ จัง
Image by No-longer-here from pixabay
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น