การจดจ้องของทุกข์


การมีตัวตน
การทำอะไรด้วยอัตตา..
การขยับชีวิตด้วยอัตตา
อะไรก็อัตตาๆๆ (ตัวกูๆๆ,ของกู)....
ทำให้ทุกข์จับทิศทาง
เพื่อบดขยี้ชีวิตคนเราได้ง่่าย...
การจดจ้องของทุกข์เปรียบดั่งสุนัข
ที่พร้อมจู่โจมเหยื่อทุกเมื่อ..
ทำอะไรก็ตาม..
อย่าทิ้งร่องรอยแห่งอารมณ์
ความรู้สึกที่นำพาสู่การสร้างบาป..
แต่จงมีชีวิตอยู่อย่างผู้ไถ่บาป (ปลดเปลื้องบาป)..
โดยการมีชีวิตด้วยความกรุณาและความรัก..
และเป็นอยู่โดยอนัตตา

อิโตมิ จัง

Image by FelixMittermeier from pixabay

ที่มา  : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา


 

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น