ในการทำความรู้สึก เมื่อรู้สึกตัวแล้ว
รู้แล้วก็ผ่านเลย อย่าไปคิดในสิ่งที่รู้
อย่าไปคิดในตัวรู้ อย่าไปติดในสิ่งที่ถูกรู้
รู้สึกแล้วผ่านไปเลย จิตจะผ่อนคลาย
เห็นไหมง่ายนิดเดียว
.
ที่เราเป็นทุกข์ เครียด ก็เพราะรู้แล้วไม่จบ
ชอบสงสัย วิพากษ์วิจารณ์ หาเหตุหาผล
ไม่ยอมให้ผ่านไป จิตก็จะเครียด
ยิ่งหาเหตุหาผลเอาถูกเอาผิดแล้วล่ะก็
ยิ่งปรุงแต่ง ไม่ผ่านไปซะที เรารู้อะไรก็ผ่านไปเลย
อย่าไปติดในสิ่งที่รู้นั้น จิตก็จะผ่อนคลาย
.
แล้วเราจะรู้สึกตัวไปทำไม
ก็รู้เพื่อป้องกันความหลง เพราะทุกครั้งที่รู้สึก
ความหลงก็จะหายไป ถ้าไม่รู้สึกตัว
ความหลงก็เข้าแทรก
.
สองสภาวะนี้เกิดพร้อมกันไม่ได้
ถ้ารู้แล้วก็จะไม่เกิดความหลง
ถ้ารู้ต่อเนื่องกันนาน ๆ จิตจะตื่น
ก็จะเข้าถึงความรู้สึกตัวได้
อ.กำพล ทองบุญนุ่ม
หนังสือจบที่ใจ
ที่มา เพจ Kanlayanatam
Image by Kranich17 from pixabay
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น