ถ้าจะมีอะไร ก็มีไปตามภาษาโลกๆ
ส่วนในจิตใจนั้น ไม่รู้สึกยึดมั่นว่ามี
อย่างนี้มันไม่ทุกข์ใจ ไม่มีเรื่องดีใจ
.
เมื่อมีอะไรดีตามที่คนเขามีๆ กันอยู่
ก็ให้มีตามที่เขาสมมติว่ามี ตามเรื่องของโลก
ส่วนทางใจนั้นอย่าโง่ จนกระทั่งรู้สึกว่าเรามีจริงๆ
.
เพราะว่าทางธรรมะนั้น เราไม่อาจมีอะไรได้
ธรรมชาติไม่ยอมให้เรามีอะไร
เป็นกรรมสิทธิ์ของเราตลอดไป
.
ธรรมชาติสงวนสิทธิ์ของมันเสมอว่า
สิ่งต่างๆ เป็นของธรรมชาติ
เราอย่าได้หลงเอาอะไร
มาเป็นของเราโดยเด็ดขาด
.
ในแง่ของโลกๆ ก็ปฏิบัติอย่างโลกๆ
ในแง่ธรรมะก็ปฏิบัติอย่างธรรมะ
ไม่ให้มีอะไรฝืนกัน ทั้งฝ่ายโลกและฝ่ายธรรม
ท่านพุทธทาสภิกขุ
Image by tinaundmaxim from pixabay
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น