ความรู้ที่ถูกต้องคือ เป็นความรู้ที่ปล่อยวาง
ความรู้ที่รอดจากความยินดียินร้าย
ความรู้ที่ไม่มีความยินดียินร้าย
ไม่มีความทะยานอยาก
ปกติเมื่อเรารู้อะไร
เราจะมีตัณหาเป็นแรงยุใช่ไหม
รู้แบบยึดมั่น อยากมากก็ยึดมั่นมาก
ก็หนักอกหนักใจ ไม่สงบไม่เบา
เพราะมีตัณหาเข้าไปด้วย
เราปฏิบัติมีเป้าหมายสูงสุดอยู่ที่นิพพาน
อันเป็นโลกกุตรธรรม
ซึ่งมีสภาพที่หลุดพ้น
สิ้นอาลัยในตัณหา สำรอกกิเลส
แต่เราก็มักเจริญตัณหา
จะเอาให้ได้ จะทำให้ได้ มันจึงสวนทาง
พระอาจารย์สุรศักดิ์ เขมรังสี
Photo by Junior Moran on Unsplash
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น