มีเราขึ้นมาในใจเมื่อไหร่ ก็จัญไรเมื่อนั้น
ทำเพื่อเราเมื่อใด ก็บรรลัยทุกที
คำว่า "เรา" ที่เป็นตัวไปขวาง
กับกระแสของปรากฏการณ์
ไปมีความอยากแบบไร้เดียงสา
ไปกระทบปัญหาต่างๆ เช่น
เขาว่าเรา เขาไม่เข้าใจเรา
อยากให้ฝนไม่ตก อยากให้หมาไม่เห่า
เอา "เรา" เข้าไปเป็นเป้า
ทั้งที่ปรากฏการณ์มันเป็นของมันอย่างนั้น
แต่มีเราที่ไม่อยากให้มันเป็น
ตรงนี้สำคัญมาก เพราะคำว่า "เรา"
เป็นเป้าของความทุกข์ ความเจ็บปวด...
เมื่อเรารู้สึกตัวและเห็นทุกอย่างตามความเป็นจริง
โดยไม่เอาความอยาก หรือทิฏฐิเข้าไปเกี่ยวข้อง
ว่าอยากให้เป็นอย่างนั้น น่าจะเป็นอย่างนี้
ก็มีแต่ "การกระทำ" แต่ไม่มีคำว่า "เรา"
เป็น "ผู้ถูกกระทำ"...
พระอาจารย์อำนาจ โอภาโส
หนังสือแตกต่างแค่เปลือกความคิด ปกปิดจิตประภัสสร
Image by Schueler-Design from pixabay
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น