รักษาศีลก็คือ รักษาใจอยู่กับ "ผู้รู้" เสมอ



ศีลแปลว่าปกติ
อะไรจะมากระทบทางตา
หู จมูก ลิ้น กาย ใจ...
ถ้ามันเห็นเป็นโทษ เป็นทุกข์
มันก็ไม่เอา เกิดละอายใจ
สะดุ้งกลัวต่อบาป เกิดหิริโอตัปปะ
ไม่กล้าไปเบียดเบียนใคร ด้วย กาย วาจา ใจ
ให้ดูที่ใจ ถ้าใจปกติ
ศีลจะกี่ข้อมันครบหมด
รักษาศีลก็คือ
รักษาใจอยู่กับ "ผู้รู้" เสมอ
ไม่ส่งจิตออกนอก
รู้ด้วยใจที่เป็นกลาง
ถ้าส่งออก จะเอาไปปรุงแต่ง
นำมาซึ่งความทุกข์
ไม่เกิดประโยชน์อะไร
การอยู่กับผู้รู้ คือ ความรู้สึกตัวอยู่
เรียกว่า "ผู้รู้"

พระอาจารย์อำนาจ โอภาโส

Image by Pexels from pixabay

ที่มา  : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา




ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น