คนส่วนมาก กระหายต่อคำยกย่องชมเชย
หรือนิยมสรรเสริญ แต่ตามความเป็นจริงแล้ว
สำหรับคนใจสูงแล้ว คำนิยมยกย่องเหล่านั้น
มีค่าน้อยเหลือเกิน
ถ้าเรายังไม่รู้สึกเหนื่อยหน่าย
ต่อการยกย่องชมเชยแล้ว
เราจะไปสู่แสงสว่างได้อย่างไร
การกลัวเสียงติ
กับความกระหายต่อคำยกย่องย่อง
ย่อมมีส่วนสัมพันธ์กันอยู่เสมอ
คือเรากระหายต่อการยกย่องมากเท่าใด
เราย่อมเกรงกลัวต่อเสียงตำหนิติเตียนมากเท่านั้น
เมื่อเรายังไม่สิ้นกิเลส ควรตระหนักอยู่เสมอว่า
คำสรรเสริญเยินยอใดๆ ที่เราได้รับนั้นเป็นสิ่งน่ากลัว
เพราะจะทำให้เราหลงตัวเอง
และนำตนไปสู่อันตรายแห่งการปฏิบัติธรรม
เราควรลดตัวเองให้เหลือศูนย์ เพื่อให้ไม่มีอหังการ
ซึ่งเป็นเสมือนม่านทึบที่มาบดบังแสงสว่างไว้
และเป็นเครื่องทำลายความสงบสุขของเรา
การไม่อหังการหรืออัสมิมานะนั้น
พระพุทธเจ้าทรงถือว่าเป็นบรมสุข
อ.วศิน อินทสระ
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น