ดีใจ เสียใจ วิตกกังวลใจ
ไปกับเรื่องของโลกไม่จบ
แต่พอเอาจิตมาอยู่กับลมหายใจ
แรกๆ ก็ดิ้นไม่อยากอยู่ พอทำไปๆ
จิตก็รู้ลมเอง มีได้ประคองบ้าง
พอจิตสนิทสนมกับลมหายใจ
อะไรๆ ก็สบายๆ ไปเสียหมด
ลมเข้า ลมออก ใจสบาย
เรื่องโลกๆ ก็น้อยลง ใจก็เบาไม่ดิ้นขึ้นลง
ครูบาไตรภพ วัดป่าโคกเจริญธรรม
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น