พอจิตสนิทสนมกับลมหายใจ อะไรๆ ก็สบายๆ



ดีใจ เสียใจ วิตกกังวลใจ
ไปกับเรื่องของโลกไม่จบ 
แต่พอเอาจิตมาอยู่กับลมหายใจ 
แรกๆ ก็ดิ้นไม่อยากอยู่ พอทำไปๆ 
จิตก็รู้ลมเอง มีได้ประคองบ้าง 
พอจิตสนิทสนมกับลมหายใจ 
อะไรๆ ก็สบายๆ ไปเสียหมด 
ลมเข้า ลมออก ใจสบาย 
เรื่องโลกๆ ก็น้อยลง ใจก็เบาไม่ดิ้นขึ้นลง

ครูบาไตรภพ  วัดป่าโคกเจริญธรรม

ที่มา  : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น